Neuronalne korelaty dysfunkcji regulacji emocjiu osób o wysokiej skłonności do prokrastynacji

Prokrastynacja to zaburzenie samoregulacji polegające na tendencji do odwlekania realizacji zadań pomimo negatywnych konsekwencji takiego działania. Problem ten dotyczy około 15–20 proc. populacji i nawet do 80–95 proc. studentów. Podobnie jak inne zaburzenia samoregulacji, prokrastynacja może być związana z trudnościami w zakresie regulacji emocji – w szczególności ze skłonnością do szybkiego, krótkotrwałego łagodzenia negatywnych emocji, przedkładanego ponad długoterminowe dążenie do realizacji zamierzonych celów.

Badania sugerują, że odkładanie trudnych, ale ważnych zadań na później może być nieadaptacyjną strategią krótkotrwałej regulacji nastroju. Czy zatem osoby, które cechuje wysoka skłonność do prokrastynacji, mają trudność w efektywnym regulowaniu swoich emocji? Celem projektu jest zbadanie psychologicznego i neuronalnego podłoża dysfunkcji regulacji emocji u osób o wysokiej skłonności do prokrastynacji.

Dotychczasowe badania dotyczące neuronalnego podłoża prokrastynacji nie wyjaśniają w pełni, jaką rolę w tym zjawisku mogą pełnić strategie regulacji emocji przyjmowane przez osoby wysoko prokrastynujące. Dlatego w ramach projektu przeprowadzone zostanie badanie EEG wykorzystujące metodę potencjałów wywołanych, by zbadać, jak wysoko i nisko prokrastynujący studenci radzą sobie z regulacją emocji za pomocą dwóch strategii: dystrakcji (przekierowania uwagi na bodźce niezwiązane z bodźcem emocjonalnym) i reinterpretacji poznawczej (znalezienia alternatywnego, bardziej pozytywnego znaczenia bodźca emocjonalnego).

Reinterpretacja poznawcza wymaga większych zasobów poznawczych niż dystrakcja, przez co może okazać się trudniejszą strategią radzenia sobie z intensywnymi emocjami; ale to dzięki niej możemy skutecznie przetwarzać i zapamiętywać informacje emocjonalne, które są kluczowe w dążeniu do realizacji długoterminowych celów. Niniejsze badanie pozwoli sprawdzić, czy prokrastynacja związana jest z dysfunkcją regulacji emocji na poziomie neuronalnym.

Uzyskane wyniki pozwolą lepiej zrozumieć rolę dysfunkcji regulacji emocji w wysokiej skłonności do prokrastynacji. Mogą posłużyć też do opracowania lepiej dopasowanych metod terapeutycznych.