Strukturyzacja poznawcza i jej poznawczo-motywacyjne determinantyjako ramy wyjaśniające różnorodne zjawiska psychologiczne

W koncepcjach epsitemicznych zakłada się, że u osób posiadających wysoką potrzebę strukturyzowania poznawczego procesy poznawcze mają charakter niesystematyczny, heurystyczny i opierają się na prostych kategoryzacjach. W przeciwieństwie do nich, osoby o niskiej potrzebie strukturyzowania są skłonne do systematycznego przetwarzania informacji, opartego na dokładnym i czasochłonnym poszukiwaniu relewantnych informacji. Są też mniej skłonne do tendencyjnego pomijania czy zniekształcania napływających danych (Chaiken, Liberman & Eagly, 1989; Janis & Mann, 1977). Bar-Tal (1994; Bar-Tal i inni, 1997) zakłada jednak, że ludzie różnią się nie tylko potrzebą struktury (NCS), lecz także spostrzeganymi przez siebie możliwościami jej osiągnięcia (AACS). W proponowanym tu programie badań zostanie sprawdzone, w jaki sposób bardzo rożne zjawiska (efekt placebo, efekt przerwy w komunikacie, technika wpływu społecznego „huśtawka emocjonalna”, opanowanie trwogi przed śmiercią, metapoznawcze „ja”) mogą być wyjaśniane w terminologii epistemicznej, a w szczególności zamierzamy sprawdzić interakcyjne oddziaływanie zmiennych NCS i AACS na zachowania osób badanych w tych wyszczególnionych obszarach.