Geografia artystycznaNeue Slowenische Kunst. Wieloaspektowość i kolektywizm

Gdy w 1984 roku władze jugosłowiańskie zakazują występów słoweńskiemu zespołowi Laibach, w odpowiedzi szybko powstaje kolektyw Neue Slowenische Kunst. To działająca do dziś barwne środowisko, skupiające muzyków, ludzi teatru, performerów. Dr Szczepanik analizuje fenomen grupy, koncentrując się głównie na jej dwóch cechach charakterystycznych: wyróżniającej ją wieloaspektowości podejmowanych działań oraz kolektywizmie, podstawowej metodzie funkcjonowania Neue Slowenische Kunst.

Twórczość słoweńskich artystów może być postrzegana jako swoisty komentarz do transformacji, jakiej podlegały zjawiska kulturowe na przestrzeni ostatnich dekad. Geografia artystyczna wydaje się doskonałym sposobem ujęcia tego tematu z perspektywy kulturoznawstwa. Wnikliwa analiza wybranych zagadnień artystycznych w różnych aspektach sprawia, że praca ta może stanowić też atrakcyjny materiał dla antropologów kultury, historyków sztuki oraz socjologów.

Projekt dr Szczepanik powstał z zamiarem uszczegółowienia obrazu przemian kulturowych zachodzących na terenie Europy Środkowo-Wschodniej. Praca została podzielona na trzy części.

W pierwszej badaczka prezentuje metodologię i bazę merytoryczną, na której zamierza oprzeć swój wywód. W drugiej omawia konteksty twórczości kolektywu artystycznego. Część trzecia to analiza wybranych działań kolektywu w kontekście „nowej geografii artystycznej” w obszarze prac wizualnych, działań teatralnych oraz projektów konceptualnych o wyraźnym odniesieniu do kategorii przestrzeni.

W podsumowaniu definiuje geografię artystyczną w odniesieniu do Neue Slowenische Kunst, nie tylko w aspekcie przestrzennym, lecz także czasowym, co umożliwia zbudowanie swoistej „ramy”, która staje się główną strategią interpretacyjną pracy.